English
فارسی
MRI (تصویرسازی تشدید مغناطیسی) روشی برای تهیه تصاویری از بخشهای درونی خصوصا موجودات زنده، از جمله انسانها و حیوانات است. این فناوری، از پرتوهای یونیزه مانند اشعه X استفاده نمیکند، بلکه برای تحریک اتم S در شئ تحت ارزیابی، از امواج فرکانس رادیویی (RF) و میدان مغناطیسی شدید S بهره میگیرد. الگوهای موجود در این تحریک از طریق یک صفحه نمایش بررسی میشوند. فناوری ام. آر. آی. قادر به ارائه تصاویر لحظهای و سه بعدی از ارگانها، ماهیچهها و مفاصل بدن بدون عمل جراحی است.
ام. آر. آی توسط بسیاری از پزشکان بهعنوان روشی بسیار ضروری تلقی میشود، خصوصا برای بررسی جراحات ناشی از فعالیتهای ورزشی و تشخیص عوارض بیماریهای مزمن. برای تفسیر مناسب تصاویر ام. آر. آی، حتما باید به پزشک مربوطه یا رادیولوژیست مراجعه شود، زیرا اکثر افراد عادی دانش پزشکی لازم برای این کار را ندارند.
تصاویر ام. آر. آی. میتوانند آسیبهای جزئی به تاندونها، رباطها و عضلات را نشان دهند. بهعلاوه، این فناوری تصاویری از قلب و عروق اطراف آن فراهم میآورد که قادر به ارائه هشدارهای اولیه درمورد پیشروی بیماریهای مربوط به شریانهای کرونری بوده و به تشخیص محل تومورهای سرطانی کمک میکنند.
پدیده تصویرسازی تشدید مغناطیسی، برای نخستین بار در سال 1946 توسط فلیکس بلوخ و ادوارد میلز پورسل کشف شد. این فناوری تا بیست سال بعد از کشف آن فقط برای تجزیه و تحلیل مواد بیجان مورد استفاده قرار میگرفت. این فناوری از سال 1990 برای بررسی مغز انسان مورد استفاده قرار گرفت و دانشمندان معتقدند که این علم هنوز هم جای پیشرفت بسیاری دارد. قابلیتهای بعدی پیشنهادی برای این دستگاه، شامل: تشخیص و درمان بیماریهای ناشناخته و اختلالات روانی میشوند. پیشنهاداتی نیز مبنی بر افزودن قابلیتهای در زمینه اصلاح رفتاری، تشخیص دروغ و کنترل فکر بهعنوان کاربردهای فرعی ام. آر. آی. لحظهای مطرح شدهاند.
ام. آر. آی به دلیل سروکار داشتن با هسته اتمها، تشدید مغناطیسی هستهای (NMRI) نیز نامیده میشود، اما به دلیل تصورات منفی که درمورد واژه "هستهای" وجود دارد، معمولا از این ویژگی سخنی به میان نمیآید.